Malum son sınıf öğrencisiyiz son yazımda bu berbat
ruh halinden bahsetmek istedim. 4. Sınıf öğrencisi olarak en büyük stresim diplomayı
alabilmek tabi, ama sürekli aynı soru aklımda: Peki mezun olunca ne yapacağım
ben?
Sonuçta 5, 6 yaşından beri okuyoruz ve 24 yaşımda
mezun olacağım düşünülürse 19 yıllık okul hayatımın sonu. Hayatı boyunca tek
bildiği şey öğrencilik olan bizler buna son vereceğiz ve vedalar sancılı olur.
Tabiri caizse sudan çıkmış balık gibi ortada kalacağız. Herkesin hayalinde
vardır yapmak istediği iş ama artık az çok farkındayız ki hayallerimizle
gerçekler arasında uçurumlar var. Hayat acımasız maalesef... Belki sınavlardan,
ödev, proje, vize ve finallerden kurtulmak başlarda mutluluk ve rahatlık verir
ama artık okulda boş boş oturup arkadaşlarla keyifli sohbetler ve dostlarla gezip tozmaların da sonu gelmiş olacak. Her
sınav sonrası elimde çay ve sigara sınavdan çıkan arkadaşların yanıma gelip
sınav nasıldı diye sormaları, sınavı iyi geçenlerin moral bozmaları ya da
sınavı kötü geçenleri teselli çabalarımı bile özlemle anacağım.
Herkes bir yerlere dağılır, dönersin memleketine
belki de nefret ettiğin o şehre ailen için geri dönmek zorunda kalırsın.
Sizlerin planı nedir bilmem ama ben KPSS denen o lanet sınavdan yüksek alabilme
adına 1 yılımı daha yakıp sınava çalışacağım. Memur olmak için yanıp
tutuştuğumdan değil ama benim için en mantıklı seçim bu olduğu için yapacağım
bunu. Vesselam bana göre mezun olmak gerçekten pembe dünyalarımızın sonu. O
yüzdendir belki de bu sene deli gibi İstanbul’u gezme çabalarım ya da bir
günümü boş ve dostlarımdan ayrı geçirmeme çabam. Ayrılıklar zaten acı ve hüzün
doludur ve hem öğrenciliğime hem dostlarıma hem bir nevi özgürlüğüme hem de
aşığı olduğum bu güzel şehre elveda demek ağır geliyor. Final haftası olması
sadece geçecek miyim kalacak mıyım olmaktan çıkıp sona daha da yaklaştım
fikrine dönüşmüş durumda.
Zaten mezuniyetten sonrası ayrı travma aileyle
kalmaya, başka bir şehre gitmeye, iş bulma çabasına girmeye kendini hazır hissetmeye
vs.. Yavaş yavaş bu fikirlere alışmak lazım gençler tabi bunları düşünüp kalan
günlerden geri kalmayasınız sakın. Demem o ki 2.dönem(yani son dönemimiz de)
her an her dakika vedalaşmak zorunda kalacağınız insanlarla ve semtlerle çok
daha fazla vakit geçirmeye özen gösterin.
(Tabi her bitiş yeni bir başlangıçtır. Herkes için
güzel başlangıçlar olması dileğiyle)
Sağlıcakla kalın..
